ESSELAMÜN ALEYKÜM VE RAHMETULLAH :)
Şöyle bir baktım da 2018 yılında yazmışım en son ki yayınımı.Aradan bu kadar sene geçmiş olması beni bi tık ürkütüyor.
17/18 yaşlarında cesaret edip yazdığım yazılarımı bugün 23 yaşında yazamıyorum ne kadar da özgür düşünceli ve ne kadar da ne derler acaba kaygısı olmadan yazmışım.Yeni bir fikir edindiğim de yada bulduğum araştırdığım minicik bir bilgi de bile acaba nasıl ulaştıra bilirim düşüncesi yüreğimi kıpır kıpır ederken şimdi milyon tane soru ile kendimi kısıtlıyorum.Yeni olmayı yeniden başlamayı her zaman çok sevmişimdir.Minimalist yaşamın vücut bulmuş hali bile olabilirim :) ne yapıyorsam en sade şekliyle olmalı ya da ne yaparsam beni heyecanlandırır düşünceleri yüreğim de daima...kalabalık hiç bana göre değil.Blog yazdığım zaman yeni olmayı yeniden üretmeyi neler yaparsam birilerinin yüreğine dokunabilirim ya da kime umut olup yeniden ayağa kalkmasına vesile olabilirimin heyecanını taşıdım her zaman. Aslında blog yazarken çok farkında olmuyoruz da bence yazdıkça kendimizi de geliştiriyoruz :)
İçimde minicik bir kıvılcım vardı onu ateşleyen de sevgi ablam oldu.(kiremithanem)
Güzel Güzel konuştu:) farkında olmadığım bir çok şeyi bana açarak bazı şeylerin mantığına vardırdı:) yani sen niyetini al Rabbim bazı Güzel yürekleri sana vesile kılıyor.
Kısacası diyeceğim o ki tekrardan uzun zaman sonra buralardayım :) elimden geldiğince cesaret bulduğum tüm her şeyi burada sizinle paylaşma umudu içindeyim (yazar çok heycanlı)
Şimdilik söyleyeceklerim sanırım bundan ibaret.Kendinize çok iyi bakın ve her zaman sevgi ve merhametle kalın.
Selametle...
